"Restless leg syndrome" is een zeer vervelende aandoening van neurologische oorsprong die rusteloosheid in de onderste ledematen veroorzaakt en daarmee de voortdurende behoefte om één of beide benen te bewegen.
Vooral vrouwen worden door deze aandoening getroffen, maar de fysieke manifestatie ervan is niet altijd regelmatig. Bijgevolg is het iets dat echt heel moeilijk te diagnosticeren is.
De aandoening treedt vaak 's avonds op, wanneer de patiënt probeert in slaap te vallen, en kan ook 's nachts voorkomen. Gelukkig bestaan er methoden en therapieën om dit syndroom onder controle te houden.
Het "Restless leg syndrome" is een zeer vervelende aandoening van neurologische oorsprong die rusteloosheid in de onderste ledematen veroorzaakt en daarmee de voortdurende behoefte om één of beide benen te bewegen.
Vooral vrouwen worden door deze aandoening getroffen, maar de fysieke manifestatie ervan is niet altijd regelmatig. Bijgevolg is het iets dat echt heel moeilijk te diagnosticeren is, vooral als de symptomatologie mild is, maar toch genoeg om ongemak en hinder te veroorzaken.
Het probleem doet zich ook voor wanneer de proefpersoon probeert in slaap te vallen, en kan ook midden in de nacht optreden. Dr. Lara Fratticci, neuroloog bij Humanitas, probeert de redenen hiervoor te verklaren: "De behoefte om de benen te bewegen om verlichting te krijgen verergert juist 's avonds en 's nachts door een fysiologische daling van het dopamineniveau 's avonds, een daling die nog groter is bij mensen die aan deze stoornis lijden. Wie aan dit syndroom lijdt, heeft ook vaak last van slapeloosheid".
Onder de primaire vorm wordt een familiair of idiopathisch type syndroom verstaan, wat betekent dat de oorzaak onbekend is. Minder vaak heeft 'rusteloze benen syndroom' een secundaire vorm, d.w.z. geassocieerd met andere ziekten, aandoeningen of condities, zoals nierinsufficiëntie, type 2 diabetes, perifere neuropathieën en dergelijke.
De diagnose van dit syndroom is zeer eenvoudig en wordt gesteld via een normaal neurologisch onderzoek, zonder dat instrumentele tests nodig zijn. Als de oorzaak van de aandoening kan worden gevonden, wordt geprobeerd direct in te grijpen.
De eerste aanpak van het "rustelozebenensyndroom" is medicamenteuze therapie, gebaseerd op anti-epileptica, hypnotica, opiaten en dopaminerge middelen. Gewoonlijk wordt de klasse van de niet-ergoline dopamine receptor agonisten gebruikt.
Een goede slaaphygiëne is belangrijk om het "rustelozebenensyndroom" te bestrijden. Enkele nuttige tips kunnen zijn: neem een warm bad of douche voordat u naar bed gaat; verminder uw inname van cafeïne of alcoholische dranken die de slaap verstoren; onderneem een ontspannende activiteit voor het slapengaan (lezen, bijvoorbeeld); masseer uw benen grondig zodra u in bed ligt. Als de symptomen 's nachts optreden, sta dan op en maak een wandeling door het huis.