Blaaskanker is een van de meest verspreide en meest voorkomende vormen van kanker en treft vooral mensen van een bepaalde leeftijd, meestal tussen 60 en 70 jaar, en komt drie keer zo vaak voor bij mannen als bij vrouwen.
Er bestaan momenteel geen screening- of preventieprogramma's, hoewel er een lijst van symptomen en waarschuwingen bestaat om te begrijpen of men risico loopt deze ziekte te krijgen. Het overlevingspercentage is echter, in tegenstelling tot veel andere vormen van carcinoom, vrij hoog, ongeveer 80%, afhankelijk van de behandeling.
Er zijn verschillende soorten behandelingen voor verschillende soorten blaaskanker, die zo ver kunnen gaan als totale verwijdering van het orgaan.
Blaaskanker is een van de meest voorkomende urologische maligniteiten, die veel voorkomt bij rokers, maar niet alleen, en is niets anders dan de kwaadaardige transformatie van de cellen die de binnenkant van de blaas zelf bekleden, het orgaan dat de door de nieren gefilterde urine opvangt.
Deze tumor vertegenwoordigt ongeveer 3% van alle kankers wereldwijd, en alleen al in de urologie is hij na prostaatkanker de meest voorkomende. Op het moment van de diagnose is blaaskanker in 85% van de gevallen oppervlakkig en in 15% infiltrerend. Kijkend naar lokale gegevens (Italië, 2017) was het overlevingspercentage 80%, hoewel het risico op recidief, d.w.z. de vorming van een nieuwe tumor nadat de eerste is gepasseerd, zeer groot is.
Voor blaaskanker is roken de belangrijkste risicofactor, gevolgd door chronische blootstelling aan aromatische amines en nitrosamines (industriële stoffen), eventuele eerdere radiotherapie, gebruik van geneesmiddelen zoals cyclofosfamide en ifosfamide, en infectie met parasieten zoals Bilharzia en Schistosoma haematobium (die vooral in het Midden-Oosten voorkomen).
Overgangscelcarcinoom is goed voor 95% van de gevallen van blaaskanker. Andere soorten blaaskanker zijn adenocarcinoom en primair plaveiselcelcarcinoom, hoewel deze veel minder vaak voorkomen.
De symptomen van blaaskanker komen voor bij alle ziekten van de blaas en de urinewegen in het algemeen. De meest voorkomende symptomen zijn: de aanwezigheid van bloed in de urine, de vorming van stolsels, een brandend gevoel in de blaas bij het dichtknijpen van de buik, en moeite en pijn bij het plassen.
Tegenwoordig is er geen methode om blaaskanker te voorkomen. Er is geen nauwkeurige test, geen screening en geen goede anamnese. Zelfs de bestaande tests geven vaak fout-positieve resultaten. De enige manier om deze kanker te voorkomen, of althans proberen te voorkomen, is een gezond leven leiden, niet roken en een evenwichtige voeding.
Echografie en cystoscopie zijn de twee primaire en fundamentele klinische onderzoeken als een blaastumor wordt vermoed. CT-scans, PET-scans en botscans zijn nuttig om na te gaan of de tumor buiten de blaas is uitgezaaid naar andere organen.
De chirurgische mogelijkheden zijn aanzienlijk en worden in de meeste gevallen met succes uitgevoerd. Transurethrale resectie, voor kleine niet-infiltrerende tumoren, en cystectomie (verwijdering van het orgaan), gedeeltelijk of volledig, afhankelijk van het klinische stadium, zijn de meest gebruikelijke. Intravesicale behandeling met het bacillus Calmette-Guerin is daarentegen zeer nuttig om te proberen recidieven te voorkomen.