Łuszczyca: czym jest, objawy i jak ją leczyć

Łuszczyca objawia się wzrostem proliferacji komórek skóry, a tym samym powoduje powstawanie rumieniowo-złuszczających się blaszek (zgrubiałej, często zaczerwienionej i łuszczącej się skóry) występujących głównie na niektórych częściach ciała, takich jak kolana, łokcie, skóra głowy, obszar lędźwiowo-krzyżowy oraz na dłoniach i stopach. Nie są znane żadne różnice związane z wiekiem lub obszarem geograficznym.

Objawy łuszczycy wynikają ze stanu wieloletniej i ciągłej aktywacji układu odpornościowego (w rzeczywistości nazywana jest chorobą immunologiczną). Jest przewlekła i nie przenosi się z osoby na osobę. Co więcej, ma przebieg nawrotowy, tj. naprzemiennie występują okresy zaostrzenia i inne okresy remisji, które mogą być prawie całkowite.

Można je zidentyfikować na podstawie różnych klinik i rodzaju zmian. Łuszczyca plackowata: czerwone, odgraniczone blaszki pokryte srebrzystobiałymi łuskami; łuszczyca krostkowa: krosty w różnych obszarach ciała, które następnie zwykle stają się strupami; łuszczyca krostkowa: małe, łuszczące się czerwone grudki; łuszczyca erytrodermiczna: ogromne czerwono-fioletowe plamy zapalne; łuszczyca odwrócona: gładkie obszary zaczerwienionej i zaognionej skóry.

Aby prawidłowo zdiagnozować łuszczycę, ponieważ może ona mieć różne objawy, wymagane jest badanie kliniczne oparte na obserwacji lekarza ogólnego lub specjalisty w zakresie skórnych objawów choroby (dermatologa). Choroba może występować z obrazem klinicznym o różnym nasileniu, od niewielkiej liczby zmian skórnych po zajęcie większych obszarów ciała.

Obecnie nie znaleziono pojedynczej przyczyny: łuszczyca jest określana jako choroba wieloczynnikowa (tj. czynniki, które mogą być genetyczne, środowiskowe, a nawet, a przede wszystkim, immunologiczne). W rzeczywistości rola układu odpornościowego jako przyczyny łuszczycy jest jednym z kluczowych tematów badań nad tą chorobą (obecnie jednak nie poczyniono jeszcze znaczących postępów). Łuszczyca może być również spowodowana czynnikami zewnętrznymi i wewnętrznymi, takimi jak urazy skóry (zadrapania, otarcia, oparzenia), infekcje, stres, palenie tytoniu, otyłość i niektóre leki.

Wciąż nie ma ostatecznego lekarstwa na łuszczycę. Miejscowe kremy na bazie kortyzonu, często zastępowane przez innowacyjne kremy na bazie witaminy C, ogólnoustrojowe terapie doustne i terapie ultrafioletowe są obecnie najbardziej powszechne, chociaż sposób leczenia tego problemu różni się w zależności od jego intensywności i stopnia nasilenia. Oczywiście, jak wszystkie choroby przewlekłe, łuszczyca wymaga stałego i ciągłego monitorowania.